Ο γαλβανισμός, το ιδιαίτερο αυτό χαρακτηριστικό ενός εξαρτήματος τέτοιου τύπου, είναι η διαδικασία κατά την οποία προστίθεται μια προστατευτική επικάλυψη από ψευδάργυρο σε σίδηρο ή χάλυβα, με στόχο την αποφυγή της σκουριάς. Το έξτρα αυτό στρώμα προστασίας καθιστά τα γαλβανιζέ πιο ανθεκτικά σε ζημιές που προκύπτουν από έντονες κλιματικές αλλαγές ή άλλες περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Όταν ο σίδηρος δεν προστατεύεται είναι εκτεθειμένος με τη σκουριά, τη διάβρωση και τη διάσπαση να αποτελούν τις πιο μεγάλες (και αναπόφευκτες) απειλές. Οι σωλήνες που μένουν απροστάτευτοι διαβρώνονται από το νερό, το οξυγόνο ακόμη και τον αέρα με αποτέλεσμα να χαλούν εύκολα. Το έξτρα στρώμα ψευδάργυρου που προσθέτει ο γαλβανισμός στους σωλήνες λειτουργεί ως ένα φράγμα που αποτρέπει την εύκολη διάβρωση. Αυτό άλλωστε είναι και το ζητούμενο σε μεγάλα έργα υποδομής, με τις απαιτήσεις να είναι ιδιαίτερα αυξημένες ενώ υπάρχει η ανάγκη για χρήση υλικών τα οποία θα αντέχουν στις μεταβολές του καιρού και δεν θα σαπίζουν μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Σε έναν σωλήνα γαλβανιζέ τα διαβρωτικά στοιχεία θα αργήσουν να φτάσουν στον χάλυβα και να καταστρέψουν μια κατασκευή. Εκτός των άλλων, ο γαλβανισμός κάνει τους σωλήνες να αντέχουν περισσότερο σε γρατζουνιές και φθορά, γεγονός που επίσης συγκαταλέγεται στους λόγους επιλογής τέτοιων υλικών σε μεγάλα έργα υποδομής.
